راه عشق است این ره حمام نیست

برای سالروز درگذشت نیر تبریزی

دوازدهم رمضان مصادف بود  با سالگرد وفات شاعری از شعرای نام دار کشورمان که شاید در بین عموم مردم کمتر شناخته شده باشد.

شاعری که در سرودن شعر به 3 زبان سرآمد بود

میرزا محمد تقی حجة‌الاسلام در دوازدهم جمادی الاول 1248 هـ.ق در شهر تبریز به دنیا آمد. وی که دومین فرزند پسر از خانواده‌ی حجة‌الاسلام بود، تحصیلات خود را از شانزده سالگی نزد پدر خود ملامحمد ممقانی مشهور به حجة‌الاسلام، آغاز کرد و به فراگیری فقه و حکمت اشتغال ورزید. تحصیلات مقدماتی او تا 1260 هـ. ق به مدت پنج سال ادامه یافت که در این سال پدرش نیز وفات یافت. پس از فوت پدر برای تکمیل تحصیلات خود و در 22 سالگی به عتبات عالیات سفر کرد و در محضر علمای آن زمان به کسب علوم دینی و مذهبی پرداخت. پس از گذراندن سطوح عالیه و اخذ درجه‌‌ی اجتهاد به وطن مراجعت کرد. نیر تبریزی در فقه، اصول، حدیث، حکمت و نجوم از سرآمدان زمان خود بود در فنون شعر و ادب استاد و صاحب نظری زبردست؛ همچنین او به سه زبان فارسی، عربی و ترکی شعر می‌سروده است و «نیر» تخلص می‌کرده است. او در خوشنویسی از اساتید زمان خود بوده و خطوط ثلث، رقع و شکسته‌ نستعلیق را بسیار ماهرانه می‌نوشته است.

نیر تبریزی؛ شاعری عاشورایی گمنام اما با شعرهایی مشهور

نیر را بیشتر با مثنوی «آتشکده» می‌شناسیم؛ شعری بلند که در آن نیر به شرح وقایع عاشورا پرداخته است. رویکرد شاعر در این مثنوی 2086 بیتی، رویکردی عرفانی است و شاعر با زبانی گزارشی در چهل و یک منزل به بیان عاطفی وقایع روز عاشورا می‌پردازد:

چون در اینج بود خُلط طینتَین

می نبود آن‌‌جا به جز ذکر حسین

کاوست ربّ النوع این رکن وثیق

قصّه کوته به که شد معنی دقیق